روش درماني افزايش ارتباط به منظور آموزش مهارت هاي رابطه اي به زوجين و خانواده ها، از يك رهيافت آموزشي استفاده مي كند تا احساسات و ادراكات آنها را به صورت مناسب به هم مرتبط كند، به نحوي كه بتوانند همراه با يكديگر، استراتژي هاي مقابله اي را توسعه دهند.

اين رهيافت درماني مختصر براي كمك به زوجين، افراد و يا گروه هايي طراحي شده است كه اين مهارت هاي تمريني را ياد مي گيرند و توانايي مناسبي را براي ثابت نگه داشتن وضعيت خودشان در بعد از دوره درماني دارند.

افراد داراي شرايط سنّي مختلف كه به درمان مراجعه مي كنند و تمايل دارند تا نگراني هاي رابطه اي و خانوادگي را بشناسند، مي توانند با استفاده از اين رهيافت به نتايج مفيدي دست يابند.

تاريخچه و توسعه
رشته سلامت رواني براي اولين بار در ميانه هاي دهه ۱۹۶۰، توسط يك مدل پزشكي كه بر روي تشخيص و درمان نگراني ها مربوط به بيماري هاي طبّي متمركز بود، ايجاد شد.

روش درماني افزايش ارتباط ، در سال ۱۹۶۹ توسط برنارد و لوئيز گورني[۱] و به عنوان يك جايگزيني براي روش پزشكي ايجاد شد كه بر روي آموزش و مهارت تاكيد زيادي مي كرد.

بيشتر رهيافت هاي درماني مورد استفاده در آن دوره زماني، درمانگر را به عنوان يك شخصيت داراي قدرت مطلق در نظر مي گرفتند كه بر روي رابطه درماني افراد كنترل دارد.

روش درمان بهبود رابطه نسبت به رهيافت هاي موجود در آن دوره زماني متفاوت بود و به جاي تمركز بر روي رابطه درمانگر و شخص درمانجو، بر روي رابطه بين دو نفر (زوجين مراجعه كننده به درمان) متمركز مي شود.

ايده هاي كارل روگرز و بي اف اسكينر[۲] منجر به ايجاد پيشبردهاي زيادي در روش درماني بهبود رابطه شد.

همچنين هر دو اين نفرات تاثير گذار ، مفهوم قدرت مطلق درمانگر در طول دوره درماني را مورد پرسش و ترديد قرار دادند.

گورني بر اساس ديدگاه اين افراد، تلاش كرد تا يك رهيافت درماني را توسعه دهد كه بر مبناي مشاركت و منابع و توانايي هاي افراد درمانجو باشد.

در اغلب موراد، اين روش درماني به صورت گروهي ارائه مي شود، ولي مي تواند براي درمان نياز هاي فردي زوجين و اعضاي خانواده ها هم مفيد باشد.

روش درماني بهبود رابطه به چه نحوي كار مي كند؟

منبع:مشاور كو:مركز مشاوره روانشناسي و مشاوره آنلاين-روش درماني افزايش ارتباط

از جمله مظاهر زندگي اجتماعي، وجود تعامل سالم و سازنده ميان انسان ها و ابراز صميميت و همدلي با يكديگر است.

انسان در زندگي خود مقاطع و مراحل حساسي را پشت سر مي گذارد كه يكي از اين مراحل حساس و سرنوشت ساز مساله ي ازدواج و تشكيل زندگي مشترك است كه براي تشكيل زندگي مشترك داشتن ويژگي هاي رابطه عاطفي سالم بسيار مهم است.

مولفه هاي يك رابطه عاطفي سالم
از مولفه ها و ويژگي هاي رابطه عاطفي سالم مي توان به سه مولفه ي صميميت، تعهد و شورو اشتيااق اشاره كرد.

وجود هر كدام از اين مولفه ها به خودي خود مهم هستند.

صميميت
صميميت به صورت احساسات نزديك هيجاني و محبت بين همسران ابراز مي شود.

با افزايش زمان، باهم بودن مي تواند به ايجاد صميميت بيانجامد و هنگامي كه صميميت در رابطه وجود دارد رابطه تقويت مي شود اما زماني كه ارتباط به صورت سرد و حساس باشد رابطه تضعيف مي شود.

مولفه هاي صميميت
خوشحالي
انتقال انرژي مثبت با يكديگر.

بدين صورت كه زن ومرد زماني كه كنار يكديگر هستند از بودن در كنار هم احساس رضايت و خوشحالي مي كنند، حتي اگر يكي از آنها در شرايط خوبي نباشد وقتي در كنار همسرش قرار مي گيرد احساس شادي مي كند و تمايل به بودن در كنار همسر و صحبت كردن با او دارد.

البته در اين مورد توجه به تفاوت هاي فردي بسيار مهم است. برخي افراد در مواقع ناراحتي بيشتر تمايل به تنهايي و صحبت نكردن دارند تا آرام شوند كه اين به معني عدم وجود صميميت بين زن و مرد نيست.

منبع: مركز مشاوره ستاره ايرانيان-ويژگي هاي رابطه عاطفي سالم